بهترین و بدترین روش‌های حمل خودرو

تحلیل هر روش

کفی هیدرولیک؛ استاندارد طلایی

چگونه کار می‌کند؟ سکو با زاویه ۸–۱۲ درجه پایین می‌آید؛ خودرو به‌کمک وینچ یا حرکت خود وارد می‌شود.

چرا بهترین است؟ سیستم‌های AWD و DCT مستعد آسیب در حمل کششی هستند. روی کفی، هیچ شافت یا دیفرانسیلی نمی‌چرخد؛ سنسورهای ABS و ادوات ADAS از ضربه در امان‌اند.

نکتهٔ: در جاده‌های کوهستانی شمال، عرض کم جاده ممکن است خروج سکو را دشوار کند؛ راننده باید محدوده بدون سُر خوردن خاک را پیدا کند.

هیدرولیک بکسلی؛ سریع در ترافیک شهری

بازوی هیدرولیک زیر چرخ جلو یا عقب می‌رود و بالشتک‌های لاستیکی وزن را می‌گیرند. این روش برای تخلیه خودروهای تصادفی در بزرگراه‌ها کارآمد است اما در محصولات مدیران خودرو که سپر جلو میزبان رادار ADAS است، فشار اشتباه می‌تواند جِکِت رادار را بشکند؛ هزینه تعویض تا ۳۰ میلیون تومان است.

جک دولی؛ تعادل میان هزینه و ایمنی

یک دولی دوچرخ زیر محور محرک قرار می‌گیرد و چرخ‌ها از زمین جدا می‌شوند. در اکثر محصولات مدیران خودرو محور عقب محرک نیست؛ بنابراین دولی زیر چرخ جلو قرار می‌گیرد. اگر وزن خودرو بیش از ۲ تن باشد دولی باید تحمل بار ۹۰۰ kg در هر چرخ داشته باشد.

چرخ گیر مکانیکی؛ گزینهٔ آخر برای مناطق کم‌امکانات

یک چنگک V-شکل فلزی چرخ‌های جلو را می‌گیرد. به علت زاویه رَمپ ناچیز، در خودروهای ارتفاع پایین (Arrizo 6 GT) اسپویلر جلو خراشیده می‌شود. برای گیربکس CVT اگر مسیر بالای ۵۰ km باشد، روغن داغ‌شده و خرابی پمپ روغن CVT محتمل است.

یدک با طناب یا زنجیر؛ «بدترین» مگر برای مواقع اضطرار

مطابق آیین‌نامه راهنمایی و رانندگی ایران، یدک با طناب در بزرگراه و شب ممنوع است. سیستم ترمز کمکی یا فرمان برقیِ خودرو خاموش، کارایی کامل ندارد و در پیچ ناگهانی امکان شکستن شاسی جلوی کشنده است. حتی برای مسافت کوتاه، طناب باید نایلون با حداقل استحکام ۳ تن و طول ۵ متر باشد؛ چراغ خطر دستی نیز الزامی است.