انواع سیستم تعلیق

مک‌فرسون (MacPherson)

مک‌فرسون شامل یک کمک‌فنر عمودی است که مستقیماً به توپی چرخ وصل می‌شود (به همراه یک طبق یا بازوی کنترلی در پایین). از طرف دیگر به شاسی متصل است. وزن کمتر، هزینه تولید پایین، جای‌گیری بهتر در محور جلو از مزایای این نوع است اما در مقابل کیفیت سواری ممکن است در دست‌اندازهای بزرگ کاهش یابد. در پیچ‌های تند، کمی محدودیت هندلینگ دارد. تقریبا تمامی سدان‌ها و کراس‌اوورهای MVM و چری در محور جلو از این سیستم استفاده می‌کنند (MVM 315، آریزو5 و...).

تورشن بیم (Torsion Beam)

تورشن بیم در محور عقب برخی خودروهای دیفرانسیل جلو کاربرد دارد. محور عقب به صورت میلهٔ پیچشی (یا تیر پیچشی) ساخته شده که چرخ‌های عقب را به هم مرتبط می‌کند. سادگی ساخت، فضای کمتر اشغال می‌کند، قیمت ارزان‌تر از مزایای تورشن بیم است. از طرفی استقلال کامل چرخ‌های عقب فراهم نمی‌شود. در جاده‌های پرپیچ، رفتار محور عقب کمی محدود است. این سیستم بیشتر در هاچ‌بک‌ها و سدان‌های اقتصادی MVM (مانند MVM X22، 315) دیده می‌شود.

مولتی‌لینک (Multi-Link)

این سیستم از چند بازوی جداگانه تشکیل شده که هر چرخ می‌تواند حرکت مستقلی داشته باشد. شامل طبق‌های متعدد، سیبک‌ها، بوش‌ها و… است. پایداری عالی در پیچ‌ها، جذب بهتر ضربات جاده، سواری نرم‌تر از مزایای تورشن بیم است. اما هزینه تولید و تعمیر بالاتر، اشغال فضای بیشتر را موجب می‌شود. در شاسی‌بلندها و کراس‌اوورهای رده‌بالا (فونیکس تیگو7، تیگو8) یا برخی مدل‌های لوکس چری/فونیکس محور عقب را مولتی‌لینک طراحی می‌کنند.